کشور ما به دلیل وجود بافت جمعیتی شهری و روستایی، اقوام مختلف و خرده فرهنگ‌ها از ویژگی¬های اجتماعی، فرهنگی خاصی برخوردار است. این ویژگی¬ها در جای خود می‌توانند فرصتی برای رشد، تعالی، توسعه و پیشرفت، در ابعاد گوناگون ایجاد نمایند. یکی از مسائلی که موجب عدم توسعه و پیشرفت متوازن در جامعه به ویژه روستاها، که از کلیدی‌ترین مناطق کشور هستند می¬شود، مسأله بی‌سوادی، کم¬سوادی، بازماندگی از تحصیل در سنین واجب التعلیم و بزرگسالان و همینطور عدم دسترسی به امکان آموزش مهارت¬های مختلف می¬باشد. سواد، از جمله مهارت¬هایی است که بخش قابل توجهی از مردم به ویژه روستاییان به دلایل گوناگون تاکنون به صورت کامل از نعمت آن برخوردار نگردیده¬اند؛ از این رو در دستیابی به زندگی بهتر، رونق کسب و کار و دیگر فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی، از وضعیت رضایت بخشی بهره‌مند نمی‌باشند و این معضل به فرموده امام راحل(ره) ننگی است که باید با تمام توان و ظرفیت به دور از تشریفات اداری از دامن جامعه پاک گردد. سازمان نهضت سوادآموزی به منظور تحقق دستور امام راحل(ره) در بسیج مردم برای سرانجام بخشی به مسئله بی¬سوادی و منویات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در ارائه خدمات تربیتی و فرهنگی به آحاد مردم و مساله سوادآموزی و توجه به روستا ، در تلاش است؛ تا با استفاده از ظرفیت های مردمی و پشتیبانی وزارت کشور و شورای عالی پشتیبانی سوادآموزی در سطح ملی و استانداری ها و شوراهای پشتیبانی سوادآموزی در سطوح استانی برای حل مسأله بی¬سوادی و کم¬سوادی، با توجه به تاثیر سواد در پیشرفت و توسعه روستا و همچنین توسعه روستا و تاثیرآن در اقتصاد و تولید ناخالص ملی به کمک ارتقاء سواد روستائیان ، ظرفیت¬های مختلف حاکمیتی و مردمی ‌را فعال نماید تا ظرف مدت 4 سال، موضوع سواد پایه (بی¬سوادی و کم¬سوادی مطلق در جامعه روستایی، بازماندگی از تحصیل) به سرانجام برسد و آموزش سواد تکمیلی مبتنی بر سوادهای جدید مورد نیاز جامعه روستایی توسعه یابد.
روستا به عنوان بخش مهمی از جامعه که تغییرات در آن مستقیم یا غیر مستقیم در تمام ابعاد کشور اثر می‌گذارد از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است زیرا که هر اصلاح یا چالش در آن به سرعت در کل جامعه پخش می‌شود. آنچه مشهود است تعداد قابل توجهی از جامعه بی¬سواد، کم¬سواد و بازمانده از تحصیل کشور در روستا‌ها و حاشیه شهرها به سر می‌برند. از سویی دیگر روستاییان به دلایل مختلف از آموزش مهارت¬های مختلف در حوزه¬های اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی محروم هستند یا برخورداری کمتری دارند. «طرح روستای با سواد» راهکاری برای شتاب بخشی به پایان بیسوادی در روستاها با استفاده از ظرفیت مردمی‌است. این طرح ملی و مردم پایه با سیاست فرصت برای مشارکت همگانی و حل یکی از مسائل مهم کشور طراحی شده است و در حقیقت عرصه¬ای برای هم افزایی اندیشه¬های اصلاح¬گر با هدف ارتقاء نظام تعلیم و تربیت کشور است که فضایی واقعی برای نقش آفرینی و رشد نیروهای مردمی‌و دغدغه¬مند تعلیم و تربیت از دل روستاها را فراهم می‌آورد. این طرح فرصتی را فراهم می‌آورد که گروه¬های کوچکی از مردم و اثرگذاران روستا که شناخت کافی به فرهنگ، زیست بوم و چالش های روستا دارند(شورای سواد روستا (پیوست 5) با دغدغه حل مسائل آموزشی و تربیتی روستای خود گرد هم آمده و برای اصلاح نقاط ضعف تربیتی روستای خود به پا خیزند. مردم روستا طی یک مدل حکمرانی مردم پایه(شورایی) مشکلاتشان را شناسائی کرده و تلاش می¬نمایند که با ظرفیت های موجود پیرامون خود آن¬ها را اصلاح کنند یا راهکارهایی برای اصلاح آن بیابند؛ این گروه¬های کوچک می‌توانند در بعد ملی در کنار هم جبهه¬ای را برای آبادانی و پیشرفت روستا تشکیل دهند. اعضای شورای سواد روستا با شناخت و تدبیر لازم از شرایط منطقه خود، اقدام به برآورد دقیق وضعیت سواد روستا از طریق اطلاعات اولیه در اختیار مینمایند. سپس بی¬سوادان و کم¬سوادان را پس از بر طرف کردن موانع موجود در جهت ادامه تحصیل به چرخه آموزش بازگرداننده و در قدم بعد نسبت به توسعه سوادهای تکمیلی و مهارتی اقدام مینمایند. سواد، از جمله مهارت¬هایی است که بخش قابل توجهی از مردم به ویژه روستاییان به دلایل گوناگون تاکنون به صورت کامل از نعمت آن برخوردار نگردیده¬اند؛ از این رو در دستیابی به زندگی بهتر، رونق کسب و کار و دیگر فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی، از وضعیت رضایت بخشی بهره‌مند نمی‌باشند و این معضل به فرموده امام راحل(ره) ننگی است که باید با تمام توان و ظرفیت به دور از تشریفات اداری از دامن جامعه پاک گردد.